Ο Θανάσης

Mε βλέμμα καρφωμένο στο κενό
χωρίς την αίσθηση του τώρα
πεθαίνει λέει ο γιατρός
Θεέ μου ξεσπάει μπόρα!!!!

Πως λες στην μάνα τώρα
πως χάνει το παιδί της
ποιος έχει το δικαίωμα
να ξεριζώσει την ψυχή της.

Θεέ μου βοήθα το παλικάρι
έχει δικαίωμα να ζει
μην σβήνεις  το λυχνάρι
γύρνα τον πίσω στην ζωή.

Μετράω  σφυγμό με αγωνία
ελπίζω να αλλάξει ο ρυθμός
βοήθησε τον Μάνα Παναγία
πρέπει να μείνει ζωντανός.

Κάνω κινήσεις σταθερές
γρήγορες κι αποφασιστικές
ακολουθώ γιατρού  εντολές…
Κράτα Θανάση τούτες τις στιγμές!!!

Κράτα αγόρι μου  μην φύγεις
τον χάρο μην ακολουθείς:(
Θα ξημερώσει τούτη η νύχτα
έχεις δικαίωμά να ζεις.

Άδικα προσευχές και  αγωνία
ο καρδιογράφος έδειξε ευθεία
το παλικάρι έφυγε για πάντα
αφήνοντας δική του ιστορία.

Είναι η χειρότερη στιγμή που ζω
τα μάτια να του κλείσω πρέπει
με δάκρυα ποτάμια τον ρωτώ
γιατί βρεθήκαμε σ αυτή την θέση.

Καλό ταξίδι αγόρι μου
στην νέα σου ζωή
Θα είσαι στην καρδιά μου
για όσο  χτυπάει αυτή

Πόπη Ι Νικολάου
– η ψυχή μου  σ ένα στίχο-

Όλα τούτα ήρθαν στο μυαλό
στο παρελθόν με πάνε
στιγμές που μένουν στον καιρό
και θύμησες ξυπνάνε!!!!

 Μια νύχτα που 1992 ίδια σαν πολλές άλλες. Ο Θανάσης Ρεμπούσκος 28 χρόνων  καταγόταν από την Θήβα.  και νοσηλεύτηκε  για πολλούς μήνες σε μεγάλο νοσοκομείο όπου  και εργαζόμουν. Εκείνη η νύχτα ήταν η τελευταία της ζωής του. 4 ξημερώματα  μέσα στην απόλυτη σιωπή της νύχτας  αποχαιρέτησα τον Θανάση με τον δικό μου τρόπο.