ΜΙΖΕΡΙΑ ΦΤΩΧΙΑ ΚΙ ΑΣΙΤΙΑ – ΠΟΠΗ Ι ΝΙΚΟΛΑΟΥ

κοιταζω γυρω μου να βρω
ανθρωπους χαμογελαστους
ψυλλους στα αχυρα ζητω
ολους τους βλεπω σκυθρωπους

χαρα δεν βλεπω πουθενα
η ελπιδα χαθηκε κι αυτη
σπιτια, παραθυρα κλειστα
μεσ στα σκοταδια με κερι

οπου σταθω κι οπου βρεθω
ακουω το ιδιο το βιολι
θεε μου σε παρακαλω
φτωχων ανθρωπων η φωνη

μιζερια, φτωχια  ασιτια
σημαιοφοροι στην ουρα
σε πρωτο πλανο η επαιτεια
νεοι γεροντια και παιδια.

-η ψυχη μου σ ενα στιχο-
Ποπη Ι Νικολαου
μελοποιημενοι στιχοι -ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΗΣ