Βαρέθηκα τον κόσμο όλοτην τρέλα που τον δέρνει συνεχώς,ψάχνω να βρω που πήγαν οι άνθρωποιμα δεν τους βρίσκω δυστυχώς. Ρε σεις.....μήπως εγώ είμαι τρελήκαι γύρω βλέπω μόνο ανθρωπάκια,ψυχές ασύγκριτα πολύ…
Δεν σας κρύβω θα σας πω σήμερα αχ...μελαγχολώ θα θελα πολύ κι εγώ να πω ένα σ αγαπώ! όμως δεν μου πάει η μέρα θα σας πω μια καλημέρα η…
(Αγαπάς;....Το φωνάζεις....Το ζωγραφίζεις....Το τραγουδάς....Χτυπάς τη πόρτα της νύχτα μες στη βροχή και φεύγεις αφήνοντας στο κατώφλι της τη καρδιά σου....Πολεμάς....Άλλοτε νικάς άλλοτε χάνεις....Νικάς τον εγωισμό....Χάνεις απλά λίγα δάκρυα....Δε ζητάς κάτι…
Κάποτε γεννήθηκε ένα αστέρι στην άκρη του ουρανού... Το πήραν οι μοίρες, το μοιράστηκαν και το έστειλαν να φωτίσει τις ώρες που θα είμαστε μαζί... Αυτό το αστέρι έζησε και έγινε το αγαπημένο μας, και μας…
"Γ Ι Α Σ Ε Ν Α.....!!!!" Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ακατόρθωτη αγάπη. Δεν πρέπει να αφήνουμε τη σιωπή, την αδιαφορία ή την άρνηση να μας τρομάζουν. Βαθιά μέσα…
Πόπη Ι Νικολάου - η ψυχή μου σ ένα στίχο-
