Θα σας παρουσιάσω το νέο μου τραγούδι με τίτλο “Στο Σβέρκο με Πατάς”. Αυτό το τραγούδι αποκαλύπτει τις δυσκολίες και τις αδικίες που βιώνουν οι απλοί άνθρωποι αλλά περισσότερο οι συνταξιούχοι.
Οι στίχοι περιγράφουν την απόγνωση ενός ανθρώπου-συνταξιούχου που παλεύει να επιβιώσει σε μια κοινωνία που τον έχει ξεχάσει και απευθύνεται άμεσα στην ηγεσία ζητώντας δικαιοσύνη και αλλαγή. Αυτή η κραυγή είναι μια υπενθύμιση για την ανάγκη της ανθρωπιάς και της ενσυναίσθησης στην πολιτική σκηνή.
Ας ακούσουμε λοιπόν, “Στο Σβέρκο με Πατάς”, ένα τραγούδι που φωνάζει την αλήθεια.
Οι θυμωμένοι μου στίχοι, ωμοί στίχοι αλλά βγαλμένοι με αγανάκτηση μετά από συχνές επισκέψεις στα επείγοντα αλλά και από ένα γεγονός τελευταία της υγείας μου. Βρισκόμουν σε φαρμακείο όταν με μέτρησαν και είχα 20/15.
Ο φαρμακοποιός καλούσε το Ε.Κ.Α.Β αλλά τον εμπόδισα. Γύρισα σπίτι και πήρα το χάπι μου όμως ανέβηκε 22. Τότε κάλεσα το Ε.Κ.Α.Β μόνη μου. Μετά 2 ώρες ήρθε για να με πάει στο Λαικό νοσοκομείο . Μέτρησαν και με βρήκαν με 22. Φυσικά χωρίς δεύτερη κουβέντα με πήραν σηκωτή . Μισή ώρα πριν έρθουν πήρα πιο δραστικό χάπι γιατί φοβήθηκα . Περίμενα το Ε.Κ,Α.Β επί 2 ώρες και 1 ώρα περίμενα στον διάδρομο στα εξωτερικά ιατρεία στα επείγοντα . Οταν με είδαν οι γιατροί είχε κατέβει 18. Μου έκαναν αιματολογικές εξετάσεις και με κράτησαν 2 ώρες στο διάδρομο να περιμένω απαντήσεις. Με την πίεση στο 15 μ έστειλαν στο σπίτι με μία οδηγία. Να πάω στο γιατρό μου. Στο γιατρό μου…. έπρεπε να έχω δηλαδή ιδιώτη γιατρό δικό μου. Στην συνέχεια προσπάθησα να κλείσω ραντεβού σε τακτικό ιατρείο δημοσίου νοσοκομείου. Πουθενά ραντεβού σε διάρκεια 20 ημερών.
Πήγα σε ιδιώτη? Μέχρι σήμερα την αντιμετωπίζω μόνη και σας ΄έγραψα εδώ χωρίς πολλές λεπτομέρειες.
Ήρθε η ώρα να στα πω
αν πιστεύεις στον Θεό.
Δεν αντέχω άλλο,
έχω πρόβλημα μεγάλο.
Την πατρίδα κυβερνάς,
και στο σβέρκο με πατάς.
Άκουγα εγώ εσένα,
άκου τώρα εσύ εμένα.
Άλλαξε, αρχηγέ, την ρότα,
πρώτα πώς περνάω ρώτα.
Αν εγώ δεν έχω φράγκα,
θα σε φάει η μαρμάγκα.
Ο μήνας έχει πάει οχτώ,
και δεν έχω ούτε ευρώ.
Άσε που χρωστάω νοίκια
και ακούω μπινελίκια.
Τον μισό μου το μισθό
στη ΔΕΗ και στο γιατρό.
Αν σου δώσω εξηγήσεις,
δύσκολο να τις νοήσεις.
Άλλαξε, αρχηγέ, την ρότα,
πρώτα πώς περνάω ρώτα.
Αν εγώ δεν έχω φράγκα,
θα σε φάει η μαρμάγκα.
Είχα ανάγκη από γιατρό
και με πήγαν Λαϊκό.
Σε ένα εσύ διαλυμένο,
πέσμου τι να περιμένω.
Με το ΕΚΑΒ. μεταφορά,
μία ώρα στην ουρά.
Πίεση στο εικοσιδύο
άντε γειά σας και αντίο.
Άλλαξε, αρχηγέ, την ρότα,
πρώτα πώς περνάω ρώτα.
Αν εγώ δεν έχω φράγκα,
θα σε φάει η μαρμάγκα.
Είμαι μία απ’ τους πολλούς,
που δεν θέλεις να ακούς.
Εγώ και τα μισά γερόντια,
λίγο πριν τα οριζόντια.
Αν έχεις ανθρωπιά,
αν έχεις και καρδιά,
χτύπα πόρτες να περάσεις,
κι ίσως τότε να αγιάσεις.
Άλλαξε, αρχηγέ, την ρότα,
πρώτα πώς περνάω ρώτα.
Αν εγώ δεν έχω φράγκα,
θα σε φάει η μαρμάγκα.
Έχω κι άλλα για να πω,
που δεν λέγονται εδώ.
όσα λέω να γρικήσεις
κι όχι μα με τιμωρήσεις.
Έτσι απλά θα σου το πω,
χιλιάδες γέροι κι εγώ,
απ’ την πατρίδα ξεγραμμένοι
και παραπονεμένοι
Άλλαξε, αρχηγέ, την ρότα,
πρώτα πώς περνάω ρώτα.
Αν εγώ δεν έχω φράγκα,
θα σε φάει η μαρμάγκα.
-Η ψυχή μου σ ένα στίχο-
