Μεσάνυχτα και…. είσαι απών,
πως να κοιμηθώ?
Tα δάκρυα δεν φτάνουν
να ποτίσω τις ελπίδες που φύτεψα
γύρω απ την μοναξιά μου.
αστέρια έγιναν και σβήνουν,
και χάνονται….
σε σκοτεινό βυθό.
πόθοι πολλοί πλημμύρισαν
σαν τ ουρανού τα νέφη
της πτώσης το κενό.
πως να κοιμηθώ?
ψάχνω παραδείσους
σε σκοτεινό βυθό!!!
– η ψυχή μου σ σ ‘ενα στίχο-
Πόπη Ι Νικολάου
