Αρκετός κόσμος, πλην των ντόπιων, δε γνωρίζει ότι ο (καμπίσιος) νομός Λάρισας έχει παράλια. Ακόμη πιο
λίγοι τα έχουν επισκεφτεί είτε για απλό μπάνιο είτε για διακοπές. Στην ουσία πρόκειται για μεγάλο, νοητό δέλτα που έχει σχηματιστεί από ορμητικά νερά που κατέβαιναν παλιότερα από τα βουνά. Η περιοχή οριοθετείται στα νότια από το όρος Μαυροβούνι και το Πήλιο και στα βόρεια από τον Κίσαβο (γνωστός και ως Όσσα). Το μεγαλύτερο μέρος είναι στην ουσία μία ενιαία παραλία μήκους 11,5 χιλιομέτρων που αποτελείται από 3 οικισμούς (από νότια προς βόρεια Αγιόκαμπος, Σωτηρίτσα, Βελίκα) και κάποιες μικρότερες παραλίες στην ανατολική άκρη του Κισάβου (Παλιουριά, Κουτσουπιά, Κόκκινο Νερό, Πλατιά Άμμος). Ο κόσμος που έρχεται σ’αυτές είναι κυρίως από Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα ενώ τα τελευταία χρόνια έρχονται οργανωμένες εκδρομές από κεντρική Ευρώπη και Βαλκάνια, κυρίως Τσεχία.
Πρόσβαση
Από Λάρισα ο Αγιόκαμπος απέχει περίπου 40 λεπτά. Από Αγιόκαμπο μέχρι Βελίκα ο δρόμος είναι παραλιακός, αρκετά καλός και δε χρειάζεται πάνω από 10’. Στο τέλος της Βελίκας ξεκινά και γίνεται ανηφορικός, αλλά συνεχίζει να κινείται κατά μήκος της θάλασσας. Εκεί υπάρχουν διάφοροι μικροί όρμοι, σε ορισμένους κατεβαίνει κανείς με τα πόδια μόνο. Ο δρόμος στους πρόποδες του Κισάβου χρησιμοποιούνταν εναλλακτικά όταν ήταν κλειστά τα Τέμπη από φορτηγά, γι αυτό σε ορισμένα σημεία παρουσιάζει προβλήματα.
Παραλίες
Πλησιέστερα στο Πήλιο βρίσκεται το Πολυδένδρι. Είναι μια όμορφη, κατάφυτη περιοχή όπου παλιά βρισκόντουσαν τα κτήματα του βασιλιά. Τώρα ανήκουν στο δημόσιο. Εκεί συχνά πηγαίνει κόσμο πέρα από τη βόλτα και για να μαζέψει ρίγανη, θυμάρι και άλλα μυρωδικά που αφθονούν.
Ο Αγιόκαμπος, η Σωτηρίτσα και η Βελίκα ανήκουν στον καλλικρατικό δήμο Μελιβοίας. Η Μελιβοία είναι χωριό πάνω στον Κίσαβο. Φήμες λένε ότι είναι για τη Θεσσαλία ό,τι είναι η Καλαμάτα για την Πελοπόννησο, ο Μυλοπόταμος για την Κρήτη και ούτως καθεξής. Τα περισσότερα κτήματα στα παράλια ανήκαν σε Μελιβοιώτες, οι οποίοι γενικότερα θεωρούνται πλούσιοι. Ένας από τους λόγους της άναρχης δόμησης σ’αυτές τις περιοχές φαίνεται ότι είναι και αυτός. Τα περισσότερα οικοδομήματα στην περιοχή είναι εκτός σχεδίου. Ευτυχώς, ο παραλιακός δρόμος είναι μεγάλος και συνεχίζει απρόσκοπτα, οπότε η πρόσβαση στη θάλασσα είναι σχετικά απλή. Από Λάρισα τα παράλια απέχουν περίπου 40 λεπτά με το αυτοκίνητο. Η παραλία είναι σ’όλο το κομμάτι μεγάλη, με άμμο και βότσαλο στην άκρη, ενώ τα νερά είναι αρκετά καθαρά και βαθαίνουν απότομα. Παλιότερα υπήρχαν αρκετά ψάρια, πλέον η εντατική αλιεία έχει αρχίσει να λιγοστεύει τις ψαριές. Μέχρι πρόσφατα στην περιοχή περιοχή καλλιεργούσαν κυρίως μήλα (κοντά είναι και η Αγιά με τα περίφημα μήλα), κεράσια και ροδάκινα, πλέον όμως η περιοχή αξιοποιείται περισσότερο τουριστικά.
Στον Αγιόκαμπο Λάρισας υπάρχει λιμάνι κυρίως για ψαρόβαρκες και λιμενικό. Κάποια στιγμή είχε γίνει σχεδιασμός για να υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεση με Σποράδες, καθώς είναι πιο κοντά απ’ό,τι ο Βόλος. Προς το παρόν δεν έχει προχωρήσει το σχέδιο. Στον Αγιόκαμπο η δόμηση είναι σχετικά αραιή, ενώ στην παραλία υπάρχουν αρκετά beach bars. Παρεμπιπτόντως, οι ξαπλώστρες γενικότερα δε χρεώνονται, μόνο ο καφές και τα λοιπά ροφήματα.
Η Σωτηρίτσα είναι ο ενδιάμεσος οικισμός. Αραιή δόμηση, χωρίς ιδιαίτερη αξιοποίηση.
Παραλία Βελίκας. Όλη η ευθεία που φαίνεται είναι στη σειρά Βελίκα-Σωτηρίτσα-Αγιόκαμπος και στο βάθος το Μαυροβούνι. Η σκιά αριστερά είναι το Πήλιο.
Η Βελίκα θεωρείται το επίνειο της Μελιβοίας. Η αξιοποίηση και η οικοδομική δραστηριότητα είναι πιο έντονη. Εκεί βρίσκονται αρκετάbeach bars, εστιατόρια και ταβέρνες, ξενοδοχεία και άλλα. Αρκετά σπίτια έχουν χτιστεί και στους πρόποδες του βουνού. Το χειμώνα, βέβαια, οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ελάχιστοι.
Η παραλία κάτω από τη βρύση στην Παλιουριά. Διακρίνονται κάποιες σκηνές.
Η Παλιουριά έχει ωραία παραλία, με πλατάνια που φτάνουν σχεδόν ως τη θάλασσα. Ο οικισμός δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Η παραλία κάτω από τη βρύση είναι το καλύτερο κομμάτι, κόσμος το προτιμά και για ελεύθερο κάμπινγκ.
Η Κουτσουπιά, ενώ σαν παραλία είναι ελαφρώς υποδεέστερη από την Παλιουριά, τελευταία γνωρίζει ανάπτυξη. Εκεί υπάρχουν 2 γνωστά beach bars, το Πέτρινο ή Γιαλός και το Νησί. Επίσης, έχει 2-3 καλές ψαροταβέρνες. Το τοπίο πάντως είναι αρκετά όμορφο, με τη θάλασσα και πάνω ακριβώς το βουνό. Πράσινο και θάλασσα είναι ο καλύτερος συνδυασμός.
Το Κόκκινο Νερό ήταν γνωστό από παλιότερα για τις πηγές με θεραπευτικό νερό, ειδικά για τα έλκη του στομάχου. Κυρίως πηγαίνει κόσμος μεγαλύτερης ηλικίας, αν και τελευταία έχει αλλάξει και αυτό.
Η Πλατιά Άμμος γνωρίζει ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Βρίσκεται στην βόρεια απόληξη του ανατολικού Κισάβου. Κόσμος κάνει ελεύθερο κάμπινγκ, ενώ η παραλία έχει οργανωθεί σε σχέση με το παρελθόν.
Η Καρίτσα, παρόλο που δεν είναι παραθαλάσσιο χωριό, εντούτοις βρίσκεται σε ένα από τα ομορφότερα τοπία. Μέσα στο πράσινο, χτισμένο αμφιθεατρικά, προσφέρει ωραία θέα προς τη θάλασσα. Κάντε ένα πέρασμα, αξίζει ειδικά τις μέρες με αρκετή ζέστη.
Διαμονή
Σε όλη την περιοχή υπάρχουν αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια με τη μέρα ή και με τη σεζόν. Το δεύτερο συμφέρει οικονομικά για πιο μακροχρόνια παραθέριση. Τα ακριβότερα καταλύματα είναι σε Αγιόκαμπο-Βελίκα, βολεύουν όμως γιατί φτάνει κανείς στα μαγαζιά με τα πόδια. Άμα προχωρήσει κανείς Κουτσουπιά ή Κόκκινο Νερό θα βρει χαμηλότερες τιμές.
Στον Αγιόκαμπο έχει 2 οργανωμένα κάμπινγκς σε καλή κατάσταση και τα δύο με καλό ίσκιο. Αρκετός κόσμος κάνει ελεύθερο κάμπινγκ, ειδικά τα σαββατοκύριακα, στην Παλιουριά. Από πάνω ακριβώς από την παραλία υπάρχει βρύση με τρεχούμενο νερό από το βουνό. Προσοχή στις κλοπές στα αυτοκίνητα για όσους κάνουν κάμπινγκ στην Παλιουριά, τελευταία έχει παρατηρηθεί συχνά το φαινόμενο. Τελευταία, κόσμος κάνει ελεύθερο κάμπινγκ και στην Πλατιά Άμμο.
Φαγητό – διασκέδαση
Το καλύτερο φαγητό στην περιοχή το βρίσκει κανείς στα ορεινά χωριά Σκήτη, Καρίτσα και παραθαλάσσια στην Κουτσουπιά. Σε Αγιόκαμπο και Βελίκα έχει αρκετά εστιατόρια και ταβέρνες, συνήθως οι τιμές είναι λίγο πιο τσιμπημένες. Αν μείνει κανείς μέρες μπορεί να συγκρίνει. Γνωστά εστιατόρια είναι ένα ιταλικό διαχρονικό, το il Fiore, ο Αλέκος για ουζομεζέδες, ο Ηλιάτορας, το Lunch και άλλα. Από ψαροταβέρνες καλό είναι να ρωτήσει κανείς τους ντόπιους για το ποιος έχει βάρκα και ψαρεύει τα δικά του. Προτεινόμενα είναι δύο ταβέρνες – εστιατόρια σε ρέματα, ένα στη Βελίκα («Τα Πλατάνια») και ένα στον Αγιόκαμπο («Το Ρέμα» με εξαιρετικό χειροποίητο σουβλάκι).Οι τιμές σε μίνι μάρκετ και σε πλανόδια μανάβικα είναι κάπως τσιμπημένες, θέλει προσοχή.
Το beach bar στην Buca Beach. Ίσως το καλύτερο σημείο της περιοχής.
Στον Αγιόκαμπο και στη Βελίκα υπάρχουν αρκετά beach bars αλλά και μπαράκια μέχρι αργά. Από τα παλιότερα είναι το Σπιτάκιστο τέρμα της Βελίκας. Άλλο γνωστό είναι η Μπούκα (Buca Beach), στο τέλος της Βελίκας αφού ανέβει κανείς την ανηφόρα. Εκεί σχηματίζεται ένας μικρός κολπίσκος με βράχια στη μέση, ο οποίος έχει αξιοποιηθεί όμορφα. Παλιότερα στα ρέματα της περιοχής, τα οποία είναι αρκετά, υπήρχαν κλαμπάκια και ελληνάδικα.
Tips
- Οι ξαπλώστρες δε χρεώνονται πουθενά. Αν δεν έχετε μαζί σας τα απαραίτητα, δεν πειράζει. Καλό είναι να μην ξανοίγεται κανείς όταν κολυμπάει αν δεν ξέρει καλό κολύμπι, η θάλασσα είναι ανοιχτή. Κάποιες φορές είναι και θέμα τύχης με τους αέρηδες. Λόγω των κυμάτων, κάθε μέρα η μορφολογία της παραλίας μπορεί να είναι διαφορετική!
- Η περιοχή είναι ιδανική για οικογενειακές διακοπές με μικρότερα ή μεγαλύτερα παιδιά, αφού η παραλία είναι αρκετά μεγάλη και σε κοντινή απόσταση. Υπάρχουν μέρη ήσυχα και λιγότερο ήσυχα, λόγω της μεγάλης έκτασης της παραλίας. Διαλέξτε το σημείο που σας βολεύει.
- Αγαπημένη μου συνήθεια όταν παραθερίζω στα μέρη είναι μια πρωινή βουτιά κατά τις 6-7 το πρωί όταν έχει πρωτοβγεί ο ήλιος. Η θάλασσα γαλήνια, η παραλία άδεια, ο ήλιος να ξεπροβάλει. Επίσης προσφέρεται και για βραδινό μπάνιο, ειδικά τις μέρες που το φεγγάρι είναι ολόγιομο. Φεγγίζει όμορφα στη θάλασσα ενώ έχει αρκετό φως και για ψάρεμα με καλάμι από την παραλία. Το παραλιακό πεζοδρόμιο προσφέρεται για τζόκινγκ,ενώ υπάρχουν γήπεδα για ποδόσφαιρο και βόλεϊ παραλίας.
