Σαν σήμερα γεννήθηκα και ήρθα στην ζωή
ούτε που φανταζόμουν πως θα τανε σκληρή
ήμουν παιδί και όνειρα έπλαθα στο μυαλό μου
κόσμο  γεμάτο χρώματα θα έφτιαχνα δικό μου

Πέρασαν χρόνια δύσκολα με πόνο και με δάκρυ
σε μια γωνιά με ξέχασε ως τώρα η αγάπη
έχασα φίλους συγγενείς που τόσο αγαπούσα
τα λάθη τους τα λάθη μου με λύπη μου μετρούσα.

Αλλά  δοξάζω τον Θεό που ήτανε κοντά μου
ευχαριστώ την Παναγιά μέσα απ την καρδιά μου
όσες φορές γονάτισα μου άπλωσαν τα χέρια
τον ήλιο ακόμα χαίρομαι τον ουρανό τ αστέρια

Σαν σήμερα γεννήθηκα ένα πρωί του Μάη
πότε από δω πότε από κει η σκέψη μου με πάει
τα χρόνια μου τα παιδικά το σχολικό θρανείο
ανέμελα παιχνιδίσματα μου είπαν το αντίο

Όσα για πάντα έφυγαν και δεν ξαναγυρνάνε
έγιναν αναμνήσεις πικρόγλυκες πονάνε,
πόσο θα το θελα μαμά μου να ήμουν στα 17
να πάρω την ζωή μου απ την αρχή ξανά.

Χρόνια πολλά μου εύχονται να τα εκατοστήσεις
άσπρα μαλλιά στην κεφαλή με υγεία να τα ζήσεις
ευχαριστώ τους απαντώ πικρά χαμογελάω
χωρίς Εσένα τίποτα … δακρύζω και πονάω.

Πόπη Ι Νικολάου
– η ψυχη μου σ ένα στίχο-
http://www.stixomperdemata.eu/